Dat NSC-Kamerleden Femke Zeedijk en Rosanne Hertzberger zijn opgestapt, past volgens Telegraaf-columnist Annemarie van Gaal 'bij deze tijd vol tere zieltjes'. In haar column van deze week veegt ze de vloer aan met de onweerbare (werk)cultuur in Nederland. "Het land heeft grotere problemen dan een groepje politici dat zich ’niet gehoord’ voelt en waarbij de een na de ander de handdoek in de ring gooit."
Ze schrijft, verwijzend naar het vertrek van Folkert Idsingsa - voormalig staatssecretaris - en Kamerleden Zeedijk en Hertzberger:
"Best vaag dat je na een paar maanden in de Tweede Kamer het bijltje erbij neergooit, omdat je vermoedt dat een partijgenoot slachtoffer is van racisme en discriminatie, wat volgens diezelfde partijgenoot niet het geval is.
(...)
"Het is een beetje een tendens van deze tijd aan het worden: als er niets met je mening of idee gebeurt en het wordt terzijde geschoven, dan voelen mensen als Zeedijk zich niet gehoord."
"Maar misschien is je mening of idee wel onhaalbaar, onuitvoerbaar of complete onzin. Als iemand zegt 'ik word niet gehoord', kun je dat in de meeste gevallen vertalen als: Ik krijg mijn zin niet."
"Kunnen we even ophouden met tere zieltjes toe te laten in de politiek? Het land heeft grotere problemen dan een groepje politici dat zich ’niet gehoord’ voelt en waarbij de een na de ander de handdoek in de ring gooit. Ik denk dat we trouwens niet alleen naar de politiek in Den Haag moeten kijken, maar ook naar de samenleving als geheel."
"We scharen ons bijna standaard aan de kant van het ’slachtoffer’ en daar gaat al onze aandacht en compassie naar uit, terwijl we juist de weerbaarheid zouden moeten waarderen van mensen die zich níet wentelen in slachtofferschap maar ertegenin gaan. Wat meer weerbaarheid zou de hele samenleving ten goede komen, en al helemaal bij degenen die kiezen voor de politiek."